Als tandarts
Een onderzoek met medische beeldvorming is enkel nuttig indien er een duidelijke indicatie voor is. Als specialist in de tandheelkunde dient u dus eerst de voor- en nadelen van een onderzoek af te wegen en een doordachte keuze te maken. Het is dan ook belangrijk dat u dit bespreekt met uw patiënt voor u het beeldvormend onderzoek uitvoert. De indicatie voor een beeldvormend onderzoek moet genoteerd worden in het dossier van de patiënt.
De frequentie waarbij radiologische onderzoeken herhaald worden in het kader van preventief onderzoek moet in verhouding staan tot de klinische omstandigheden, zoals de beoordeling van het risico op cariës. Vooral jonge adolescenten verdienen bijzondere aandacht. Jongeren zijn gevoeliger voor ioniserende straling dan volwassenen en bij jonge adolescenten worden veel dentale radiografieën gemaakt (met een piek op de leeftijd van 12 jaar), dit vanwege de ontwikkeling van hun gebit en het uitvoeren van eventuele correcties (orthodontische behandelingen). Het is dan ook aangeraden om niet meer beeldvormende onderzoeken uit te voeren dan strikt noodzakelijk is.
Het is essentieel om een overzicht te bewaren van radiologische onderzoeken die u bij uw patiënten uitgevoerd heeft en om te vragen naar mogelijke radiologische onderzoeken die uw patiënt eventueel bij een collega heeft ondergaan.
Bij het uitvoeren van een radiologisch onderzoek dient u als specialist in de tandheelkunde de nodige beschermingsmaatregelen te nemen en onnodige blootstelling aan ioniserende straling te vermijden.
Het is belangrijk dat u de gemaakte diagnostische beelden deelt met eventuele collega’s die uw patiënt opvolgen.